Sayfayı çevir

Giro’da ilk hafta ilerlerken tansiyon artmaya başladı. Üçüncü etabı kazanan Elia Viviani, etabı kazanmasını sağlayan sprintinde Segafredo’dan Matteo Moschatti’yi engellediği gerekçesiyle etaptan diskalifiye edildi. Team Sky’ın halefi Team Ineos, son 5 kilometrede kaza yapıp çok zaman kaybetti. Japon bisikletçi Shu Hatsuyama’nın yaptığı kaçışta adeta Werner Herzog’un Münih- Paris yolculuğu gibi bir hal aldı…

Bu olaylar yaşanırken pembe mayonun sahibi ise beklendiği gibi Team Jumbo’nun Slovenyalısı Primoz Roglic’ti. Maglia Rosa ya da başka bir deyişle pembe mayo için en büyük rakipleri; Simon Yates, Miguel Angel Lopez Moreno, Tom Dumoulin ve Vincenzo Nibali’nin önünde olması onun rahatlaması anlamına gelmeyecektir. Şu anda bisiklet dünyasında onu izliyorsak bunun altındaki bir numaralı gerekçe Roglic’in rahatlamayan ve kazanmayı seven bir mizaca sahip olması. Tıpkı her kazanan sporcu gibi…

Hikâyenin başına dönecek olursak kendimizi bir pelotonun içinde, caddelerde bulmayacağız. Bir kayakla atlama pistinde potansiyeli yüksek, alt yaş kategorilerinde şampiyonluklar almış bir sporcuyu izlerken bulacağız. O isim için kayak pistindeki senaryo 2007 yılına kadar gayet keyifli görünüyordu. Ama 2007’ye geldiğimizde işlerin rengi değişecek; ölüm, pencereden göz kırpacaktı. Kendi ülkesinde, taraftarları önünde yaşadığı bu kaza Roglic’in kariyerini sonlandırmasının başlıca sebebi oldu. 2011 yılında Almanya’da 183 metrelik bir atlayış yapmış dahi olsa kararı belliydi; artık yollara düşme zamanıydı!

Yollara düşmek için yapması gereken ilk şey yola çıkmasını sağlayan taşıtı, motosikletini satmaktı. "Motorumu satıp ilk yol bisikletimi aldım. Bisiklete bindiğim andan itibaren kendimi çok iyi ve güvenli hissediyordum. Bu yüzden çalışmaya başladım." Slovenyalı, bu cümleyi kurmasından çok kısa bir süre, bir buçuk sene, sonra 2013 yılında Adria Mobil ile anlaştı ve profesyonel bisiklete başlamış oldu.

2015 yılına gelindiğinde kader Roglic için kararını vermişti ama bundan henüz onun haberi yoktu. Tam sekiz yıl önce kayakla atlamada mücadele ederken Slovenya’da ölümden dönen Roglic, hem hayata merhaba dediği hem de bisiklete merhaba demesine sebep olan yerde, Slovenya’da kazandı. 2015 Slovenya Turu’nda etkileyici bir performansla zafere ulaşan Roglic için işlerin değişeceği belliydi.

Slovenya’da kazandığı galibiyetten sonra üst seviye takımlardan Hollandalı Team Jumbo Visma ile anlaştı. 2016 sonrasında Primoz Roglic ismini bisiklet konuşulan yerlerde duymamak mümkün değildi. E nasıl mümkün olacaktı ki; Giro’nun açılış etabında ikinci sırayı alması, dokuzuncu etapta, Chianti’de zamana karşı etabında zafere ulaşması, ardından bununla da yetinmeyip Slovenya ulusal zamana karşı yarışını kazanması ismini güçlendirdi.

Sadece beş yıl önce henüz yol bisikleti dahi olmayan bir isim için bu başarılar en uçuk hayallerinde bile gerçekleşmesi zordu. Ama bir başarıya ulaşmanın yolundaki en önemli adım, ilk adımdır. Başarılı ilk adımların ardından 2017 sonrasında olacaklar ise adeta bir peri masalıydı.

2017, 2018 ve içinde bulunduğumuz 2019 senesinde; Romandie, Tirreno-Adriatico, Bask Turu, Birleşik Arap Emirlikleri turlarını kazanırken 2018’de her şeyin başladığı yerde, Slovenya’da, Slovenya Bisiklet Turu’nda ikinci zaferine ulaştı.

İçinde bulunduğumuz haftaya döndüğümüzde Giro’nun ilk üç etabında Maglia Rosa Roglic’in gövdesini süslüyor. En yakın rakibi Simon Yates’in 35 saniye farkla önünde giderken birçok bisiklet severin tahminleri de karşılık bulmuş oldu.

Herkesin Metallica şarkısı sandığı ama aslında Bob Seger’e ait olan Turn the Page isimli şarkıda;

Buradayım, tekrar yollardaOradayım, sahnenin üstündeGidiyorum, yıldızı oynayarakGidiyorum, sayfayı çevir.” der Seger.

Tekrar tekrar yollara çıktığında zirvedeki yıldızı oynayıp sayfayı çevirecektir Roglic. Ama önce sahnenin üstünde Maglia Rosa ile bulunması lazım. Ardından sarı ve kırmızı mayo gelir mi, gelirse ne kadar süre bu başarıyı sürdürür bilinmez. Yine de böyle hikâyeleri izlerken yapmamız gereken şey sayfayı çevirmek olacaktır. Tıpkı Roglic gibi…

Hazırlayan: Ant Arın Şermet