İşte Emre Akbaba'nın sözleri:
Futbola başlangıç
"Ben kendimi bildim bileli, çocukluğumdan bu yana futbolu çok seviyorum, hastasıyım. Her zaman sokakta olsun, okulda olsun her yerde futbol oynadım ve en sevdiğim aktivite futboldu. Sokaklarda başladım ama 7 yaşındayken arkadaşlarım kulüplere gitmeye başladılar ve beni de davet ettiler. Onlarla beraber daha sonra kulübe gitmeye başladım.
Fransa'da birkaç kulüp beni denemeye çağırmıştı. 13-14 yaşındaydım galiba
Le Havre'ye gitmiştim. Oradayken "senin boyun çok kısa, gelişmelisin" demişlerdi. Daha sonra 17-18 yaşında Fransa ikinci liginde profesyonel değil amatör olarak oynamaya başladım. Amatör bir kulüpteydim. Fransa'da altyapı takımları liglerde oynayabiliyor. Ben de Fransa ikinci liginde profesyonel olmadığım halde forma giymeye başladım. Daha sonra birkaç kulüpten teklif geldi. Denenmeye çağrıldım ama tercih edilmedim.
Aslında o dönemde Fransa'da profesyonel bir takıma denenmeye gitmek bile ister istemez iyi bir oyuncu olduğunuzu size hissettirir. Bu şekilde olunca pes etmiyorsunuz ve hedeflerinizi yükseltmeye başlıyorsunuz. Evet, tercih edilememek hayal kırıklığı olabilir ama çağrılmak aynı zamanda umut verdi.
"Fransızlardan 2-3 kat iyi olmalıydık"
Orada doğdum ve ister istemez orası da eviniz gibi oluyor. Bizim oturduğumuz yerde çok göçmen yaşıyordu. Çok ciddi bir sıkıntı yaşamadık fakat Fransızlar bazen yabancı olduğumuzu hissettirdi. Fransız kulüplerinde denenmeye gitmeden önce diğer denenmeye gelen oyuncular bana Fransızlardan 2-3 kat daha iyi oynamam gerektiğini söylerlerdi. Çünkü aynı seviyede olduğumda Fransızların seçileceğini biliyorduk.
Kamil (Kabay) Hoca beni Alanyaspor'a çağırmıştı. O zamanlar 17-18 yaşlarındaydım. Abimle beraber denenmeye gitmiştik. Kamil Hoca beni begˆendi ama abimi takımda tutmayacagˆını söylemis¸ti. Bu yüzden benim için yalnız kalmak zor oldu. Hocayla konus¸tum ve Fransa'da 2. liginde bir sene daha oynamamın ve bu süre sonunda geri dönmemin faydalı olacagˆını söyledim. O sene de Kamil Hoca ayrıldı takımdan. Bir sene sonra Fransa'da yine aynı turnuvada bu sefer
Antalyaspor'un altyapı sorumlusu izlemeye geldi. Yine begˆendiler futbolumu ve aynı sıralarda Kamil Hoca da Antalyaspor'un A2 takımı bas¸ına geçmis¸ti. Bu sefer Antalyaspor için denenmeye çagˆırıldım. Türkiye'ye ikinci gelis¸imde; yani Antalya'ya geldigˆimde ilk olarak sabah antrenmanına çıktım. Aks¸am çift kale maç vardı. Orada sadece ben yokum... Denenmeye 1-2 hafta önce gelen ve orada antrenman yapan gençler vardı. Fakat benim denenme sürem çok uzun olmadı. I·kinci günün sonunda benimle sözles¸me imzaladılar.
Forvet arkası
İlk başlarda forvet pozisyonunda oynuyordum. U15'te 10 numara pozisyonunda oynamaya başladım. U19'da ön liberoya geçtim. Türkiye'ye geldiğimde de A2 takımında ön libero oynadım. Genelde oynadığım takımlarda en çok koşan oyuncu oluyorum. Takıma hem ofansif hem defansif olarak yardım etmek istiyorum. Yani bahsettiğiniz tipte bir 10 numara değilim. Sadece tek yönlü oynamayı sevmiyorum.
Kiralık günleri
Tabii ki futbolcu oynadıkça kendini geliştiriyor. O yüzden kiralık gitmeye hiç soğuk bakmadım. Antalyaspor'dayken Samet Hoca ile kampa katılmıştım. Hazırlık maçında da bayağı bir şans bulmuştum. Ondan sonra beni kiralık vereceklerini söylediler. O kadar oynadıktan sonra kiralık olarak gideceğimi duyduğumda biraz şaşırmıştım ama sonuçta kadro çok kalabalıktı. Ben de tabii ki oynamak istiyordum ve
PTT 1. Lig ilk tercihim oldu. O sene 38 maç oynadım, 15 gol atıp 12 asist yaptım. Hem takımıma katkı yaptım hem ilk şampiyonluğumu yaşamış oldum. Benim için güzel bir deneyimdi.
Bir alt lige gidince ister istemez kafanızda "benim hemen oynamam lazım" düşüncesi oluyor. Aklımda hep alt ligde kendimi gösteremezsem üst ligde hiç şans bulamam düşüncesi vardı. Hiçbir zaman "ben kiralığım, kendimi sakınayım" gibi bir düşüncem olmadı. Hep yüzde yüzümü vermek için elimden geleni yaptım.
Teknik adamlar
Samet (Aybaba) Hoca ve Mehmet (Özdilek) Hoca ile sadece kamp dönemi geçirebildim. Saffet (Susiç) Hoca ile daha çok çalışma imkanı buldum. Hocamız bana özgüven aşıladı ve takımın birinci kaptanlığını verdi. Genç yaşta önemli bir görev... Bana çok güveniyordu. Benim bir maçı alabileceğimi düşünüyordu hoca. Ben de her zaman onun bana güvenini boşa çıkarmamak için daha çok çabaladım.
Genç yaşta kaptan olmak
Kaptan olmak gerçekten sorumluluğunuzu arttırıyor. Sadece kendinizi değil sahadaki herkesi düşünmeniz gerekiyor. Maçın öncesinde, maçın içinde ve maçın sonrasında kaptansınız. Farklı bir sorumluluk ama iyi tarafı da var. Ciddi anlamda özgüveninizi arttırabiliyor.
"Dinleneyim ya da az çalışayım demedim"
Farklı bir şey mi yaptım mı bilmiyorum ama çok çalıştım. Antrenmanlarda her zaman kendimi vererek çalışıyorum, hiçbir zaman "dinleneyim ya da az çalışayım" demedim. Belki de her antrenman üstüne koya koya bu noktaya geldim. Bir de mental olarak güçlü olmak lazım. Çünkü her zaman zor günler yaşayabilme ihtimaliniz var ve hayat her zaman iyi gitmez. Önemli olan o zor günlerde bir şeyler yapabilmenizdir.
Milli Takım
Tabii ki milli takım hep hedeflerim arasındaydı. İyi performans göstererek milli takıma katılmayı amaçlıyordum. Alındığımda çok mutlu oldum. Beni ilk davet eden
Fatih Hoca olmuştu. Lucescu zamanında forma şansı buldum ve ilk maçımda da gol attım, hatta ilk topa dokunuşumda. Şimdi hedefim milli takımda kalıcı olmak. Önümüzde eleme maçları var, yavaş yavaş oynayıp milli takıma katkı sağlamayı sürdüreceğim.
Euro 2020
Genç bir kadro kuruluyor, hocamız bunun hazırlığını yapıyor. İnanıyorum ki bu genç oyuncu topluluğu arasında iyi bir uyum yakalarsak, çok rahat bir şekilde Avrupa Şampiyonası'na katılırız.
"Futboldan para kazanacağım" dediğim zaman…
Okuldayken öğretmenlerimiz hangi mesleği seçmek istiyorsunuz diye sorarlardı, ben hep "futbolcu olacağım" diye yazardım. Bunu görünce öğretmenlerim "Futbolculuk bir meslek değildir" demişlerdi, böyle olunca da ben "elektrik mühendisi" yazmaya başladım. Aslında nasıl bir meslek olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu.
Galatasaray'a transferi
Sonuçta serbest bir oyuncu degˆildim, bonservisim kulüpteydi. Eski kulübümün bazı beklentileri vardı fakat ben onlara Galatasaray'a gitmek istedigˆimi ilettim. Onlar da bana bas¸ka kulüplerle anlas¸tıklarını ifade ettiler. Hatta geçen sezon arasında bas¸lamıs¸tı teklifler. Evet, sonuçta profesyonel oyuncuyuz ama sevdigˆimiz bir takım var. Bu görüs¸meler yas¸anırken Alanyaspor antrenmanlarına devam ediyordum. Gönlümde her zaman Galatasaray vardı. "Siz bas¸ka bir takımla anlas¸mıs¸ olabilirsiniz ama ben istemiyorum" dedim. Ertesi gün beni tekrar kulübe çagˆırdılar ikna etmek için, onlar da kendi açılarından haklı olabilirler, fakat sonuç degˆis¸medi. Sonuçta bir karar vermem gerekiyordu. Aileme de danıştım. Ama herkes benim gibi düşünüyordu. Babam olsun, eşim olsun, tüm ailem Galatasaray'a gitmemi istemişti.
"Galatasaray'ın çocuğu Emre Akbaba" sloganı
Taraftarın bana bu şekilde sevgi göstermesi adaptasyon sürecimi çok kısalttı. Aslında ben de onlardan biriyim. Ben de o tribünlere çıktım. Sonuçta kendimi bu camiaya ait hissediyorum ve taraftarlarımız da bana bu konuda destek sağlıyorlar. Burada olduğum için o kadar mutluyum ki, anlatabilmem çok kolay değil. Taraftarımıza çok teşekkür ederim. Onları mahcup etmemek için her şeyi yapacağım.
Sosyal medyadaki fotoğraflar
Benim ilk hayalim Ali Sami Yen'de maç izlemekti. Ali Sami Yen Stadı yıkıldı ve orada maç izleyemedim.
Türk Telekom Stadı'nda maç izlemek istedim ve o hayalime ulaştım. Sosyal medyada çıkan fotoğrafı çektirdiğimde
Kahramanmaraş'ta oynuyordum ve daha 20 yaşındaydım. Ali Sami Yen Stadı'na veda edildiği zamanlarda sosyal medyada bir paylaşımım olmuştu, çünkü Ali Sami Yen'de maç izleyemediğim için halen çok üzülürüm. Galatasaray'da oynamak ise hayalden çok daha ötesiydi ve bugün buradayım.
Göztepe maçı ve Fatih Hoca
Hoca ile ilk konuşmamızda transferin hayırlı olmasını diledi. Göztepe maçından önce antrenman durumumu sordu, ben de iyi durumda olduğumu söyledim. Açıkçası ben o maçta en fazla 5-10 dakika şans bulurum diye düşünüyordum, o da bulursam… Ama Fatih Hoca bana güvenip 30 dakika forma şansı verdi. Oyuna girmeden önce oynayacağım mevki üzerine konuştuk yalnızca.
Gelecek
Öncelikle burada kupalar kazanmak istiyorum. Belki ileride hem kendimi daha iyi geliştirebilmek hem de kulübüme para kazandırmak için Avrupa'da futbol hayatımı sürdürmeyi düşünebilirim. Hedeflerim arasında
İspanya Ligi var diyebilirim.
Alanyaspor maçındaki iki gol
Farklı bir duyguydu sonuçta… Arena'da gol atıp sevinmeyeceğimi hayal bile edemezdim. Ama kendi kendime maçtan önce, gol atarsam sevinmeyeceğimi söyledim.
Çocukken unutulmayan bir Galatasaray maçı
Ben futbol maçı izlerken hayatımda iki defa ağladım. Bir tanesi milli takımın Kosta Rika'ya karşı oynadığı Dünya Kupası maçı… Diğeri ise
Süper Kupa finalinde oynanan
Real Madrid maçı…
Mario Jardel golü attığında sevinçten ağlamıştım."
Sizin düşünceleriniz neler ?