Önder'in az bilinen yönü! Çok sayıda filme damgasını vurmuştu

Sırrı Süreyya Önder, sadece siyasette değil, sanat dünyasında da iz bırakmış bir isim. Senarist, yönetmen, yazar ve oyuncu kimlikleriyle öne çıkan Önder'in sanat hayatı, toplumsal mücadeleyle yoğrulmuş üretimlerin hikâyesi olarak dikkat çekiyor. 2006 yılında vizyona giren "Beynelmilel", Sırrı Süreyya Önder'in sinemadaki en bilinen eseri olarak hafızalara kazındı.

Mahsun Gül ile birlikte yönettiği film, askeri darbe sonrası Türkiye'sinde bir kasabada geçiyor ve baskıcı dönemi mizah yoluyla eleştiriyor. Film, 2007 Antalya Altın Portakal Film Festivali'nde "En İyi Film" dahil olmak üzere birçok ödül kazandı. Eleştirmenlerce "politik sinemanın güçlü örneklerinden biri" olarak değerlendirildi.

BİRÇOK YAPIMDA GÖREV ALDI

Sırrı Süreyya Önder, sanat hayatı boyunca sinemanın birçok alanında aktif rol aldı. Yönetmenlik, senaristlik, senaryo danışmanlığı ve oyunculuk gibi farklı görevlerde bulunduğu projelerle hem ana akım hem de bağımsız sinema dünyasında iz bıraktı. Senarist olarak ilk dikkat çeken çalışması, televizyon dizisi "Emret Komutanım" oldu. Ardından sinema alanında "O... Çocukları" ve "İtirazım Var" gibi önemli yapımların senaryosunu kaleme aldı. Ayrıca "Kalpsiz Adam" dizisinde senaryo danışmanı olarak görev yaptı.

Oyunculuk kariyerinde de oldukça çeşitli rollerde yer aldı. "Sis ve Gece", "Zombilerin Düğünü", "Ejder Kapanı", "Mar", "Yeraltı", "Düğün Dernek", "Ferahfeza", "İçimdeki Ses", "14 Tirmeh", "Manyak" ve "İtirazım Var" gibi filmlerde oyuncu olarak performans sergiledi. Bu filmlerdeki rolleriyle hem dramatik hem de mizahi yönünü ortaya koydu. Aynı zamanda "Mutluluk" filminde uyarlama ekibinde yer aldı. Çok sayıda yönetmenin birlikte çalıştığı politik içerikli "F Tipi Film" projesinde hem ortak yönetmen hem de senarist olarak katkı sundu. Kısa film alanında da üretim yapan Önder, "Taş Yok Mu Taş" adlı kısa filmde yönetmen, senarist ve oyuncu olarak üçlü bir görev üstlendi.

YAZILARIYLA GÜNDEME GELMİŞTİ

Sırrı Süreyya Önder'in sanat yolculuğu sadece sinemayla sınırlı değil. Cezaevi yıllarında başlayan yazı serüveni, daha sonra çeşitli gazetelerde ve dergilerde köşe yazılarına dönüştü. Radikal, Birikim, BirGün gibi yayınlarda yayımlanan yazıları; mizah, toplumsal eleştiri ve halk edebiyatını birleştiren bir dil taşıyordu.