Yılın filmi 'The IrIshman'in acımasız patronu Harvey KeItel: Gerçek dost arıyorsan asla gözlerini...

Çoğu aktör karakter canlandırmayı bir tür yolculuğa benzetir. 'The Irishman' nasıl bir yolculuktu? Scorsese'yle aramızdaki ilişki gibi: Derin, katmanlı ve karmaşık. Dostluğumuz 45-50 yıl önceye dayanır. Tanıştığımızda o New York Üniversitesi'nde sinema okuyordu, bense askerden yeni dönmüş, ayakkabı satıyordum. Marty (Scorsese), Bob (Robert de Niro) ve benim aramda 'hayır' kelimesi kullanılmaz. Birbirimiz için en doğru kararın ne olduğunu çok iyi biliriz. Scorsese, 'The Irishman'de rol almama ve kimi canlandırmam gerektiğine karar vermişse konu kapanmıştır.

Gerçek dostlarla tanışmanın aşkı bulmaktan farkı yok

? Senaryoyu görmeden kabul ediyorsunuz yani onun filmlerinde rol almayı...

Hayır, o başka. Mutlaka başından sonuna kadar okur, en ince detayına kadar tartışırım. Onun filminde oynamanın en güzel kısmı da budur. Öğrenciliğinde çektiği filmleri ilk seyreden bendim. İlk filmi kucağında, kapımı yumruklamasını hiç unutmam. Tartışmaya açıktır. Aynı sokaktan, kültürden, sahneden geliyoruz.

? 40 küsur yıldır birlikte çalışıyorsunuz. Yönetmen-aktör ilişkiniz ve işbirliğiniz nasıl değişti?

Bu soruna kısa metraj bir filmle yanıt verebilmeyi çok isterdim. Bir filmde olması gereken tüm elementlere sahip bir hikaye çünkü. Şöyle özetleyebilirim: Başta son derece alçakgönüllüydü. Öğlenleri Katz's Delicatessen'de bir sandviçi ikiye bölüp paylaşır, karnımızı öyle doyururduk. Yıllar içinde biraz 'güç' sahibi oldu, patron çıktı başımıza! E, güç insanı değiştirir tabii...

? Aynı şekilde siz de güç sahibi oldunuz ama...

Yok ama onun bir yönetmen olarak elde ettiği güç başka.

? Yollarınızın genç yaşta kesişmesi tesadüf müydü sizce? Şöyle düşün: Genç bir adamsın. Şık bir odaya giriyorsun. Gözüne ilk çarpan, diğer uçtaki son derece hoş ve alımlı o kadın oluyor. İçinden "Ne yapıp edip onunla tanışmalıyım" diyorsun. Bizim hikayede o kadının durduğu yerde Marty ve Robert vardı! Gerçek dostlarınla tanışmanın, hayatının aşkını bulmaktan farkı yoktur aslında. Benzer bir içgüdüyle yakınlaşmak istersin.

? de Niro'yla nasıl tanıştınız? Oyunculuk okulunun kapısının önünde, ortak bir kız arkadaşımız tanıştırdı; adını unuttum şimdi. "Harvey, bu Robert; Robert, bu Harvey" dedi ve sustu. Biz de ağzımızdan tek kelime çıkmadan birbirimize baktık. İkimizin de yüzünde hafif bir tebessüm belirdi önce. O tebessüm gülümsemeye, gülümseme kahkahaya döndü. Birbirimizin sırtına vurup birlikte içeri yürüdük. Tek bir kelimeye bile ihtiyaç duymadık. Birbirimizi anlamıştık çoktan ve daha o saniyede '40 yıllık dost' olmuştuk.

Ömürlük tavsiye: Asla gözlerini kaçırma!

? Sizden gerçek dostluğa dair tek bir tavsiye rica etsem...

Geçen sene gördüğüm bir Alman filminin adını çalacağım: 'Asla Gözlerini Kaçırma!' Olan olur, her şey geçmişte kalır. Onaylamadığın ya da tanık olmak istemediğin durumlarda bile yüzünü çevirmeyeceksin.

? Bir tavsiye de Katz's Delicatessen'de Scorsese'yle sandviç bölüşen genç Harvey'e verseniz...

Genç Harvey'e dönmemize gerek yok, 18 yaşındaki oğlum (Hudson Karmazin Keitel) gençliğimin kopyası. Benim kadar inatçı. Ona sürekli tekrarladığım cümleyi paylaşabilirim burada: Karşı karşıya kaldığın güçlüğe de hataya da güzelliğe de fırsata da asla sırtını çevirmeyeceksin. Özellikle de güçlüğün ve hatanın karşısında dimdik duracaksın ki az buçuk bir şey öğren hayattan.

? Size neler öğretti güçlükten ve hatalardan kaçmamak? Şunu fark ettim: İçinde ya da avucunda tuttuğun her neyse, seni güçlendirmez; aksine öldürür. Kin, öfke ya da bir tür yetenek, lütuf... İyi-kötü, güzel-çirkin ne varsa sende; bırakmayı bileceksin. Bırak ki yenilen...