Suriyeli Kardeşler Ellerine Kavuşmak İstiyor

GÖRÜNTÜ DÖKÜMÜ :

Suriyeli ailenin görüntüsü

Limar ve Kays kardeşler

Anne Megenzi ile röportaj

Baba ile röportaj

12 yaşındaki Kays ile röportaj

Kardeşlerin dışarda oynaması Suriyeli kardeşler ellerine kavuşmak istiyor

Suriye'deki iç savaşta evlerine bomba isabet etmesi nedeniyle yüz ve elleri yanan Limar ve Kays Megenzi kardeşler, savaşın bedenlerindeki izlerinin silinmesini istiyor

12 yaşındaki Kays:

"Tek istediğim biraz daha iyi olabilmek. Ellerim olursa daha iyi olacak çünkü ellerim olmadığı için her şey daha zor"

Anne Megenzi:

"Çok şükür halimizden memnunuz, yardım yapılıyor. Biz ekmek, yemek istemiyoruz sadece çocuklarımızın diğer çocuklar gibi normal hayat sürmesini istiyoruz"

YILDIZ NEVİN GÜNDOĞMUŞ - Suriye'deki iç savaşta oturdukları eve bomba isabet etmesi sonucu yüz ve elleri yanan 6 yaşındaki Limar ve 12 yaşındaki ağabeyi Kays Megenzi, tedavi için geldikleri Türkiye'de savaşın izlerinden kurtulmaya çalışıyor.

Suriye'nin başkenti Şam'da Esed güçlerinin bombardımanına hedef olan evlerindeki yangında çocuklarından birini yitiren Megenzi ailesi, hayatta kalan ancak yanıklardan dolayı ellerinin bir bölümünü ve parmaklarını kaybeden iki çocuğuyla Ankara'da hayata tutunmaya çabalıyor.

Hasköy'de hayırseverlerin kiraladığı evde yaşayan aile, Sağlık Bakanlığının desteğiyle Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesinde bir ameliyat geçiren çocuklarının psikolojisini düzeltmek ve normal çocuklar gibi yaşamasını sağlamak için mücadele veriyor.

Bomba sonucu kendisi de vücudunun çeşitli yerlerinden yaralanan anne Mutia Megenzi, AA muhabirine Suriye'de yaşadıklarını anlattı.

Megenzi, yaklaşık bir yıl önce erkek kardeşi ve üç çocuğuyla içeride oldukları sırada bomba isabet etmesi sonucu evlerinin alevler içinde kaldığını söyledi. Erkek kardeşinin çocukları dışarı çıkardığını anlatan Megenzi, hastaneye kaldırıldıklarını ancak durumu ağır olan 10 yaşındaki oğlunun yaşamını yitirdiğini aktardı.

Kays ve Limar'ın Şam'da 4 ameliyat geçirdiğini ve doktorların "Tedavi için Türkiye'ye götürün" demesi üzerine 6 ay önce kendi imkanlarıyla Türkiye'ye geldiklerini belirten Megenzi, "Savaştan önce Suriye rahat bir yerdi. Ama savaştan sonra her şeyi bırakıp geldik. Evimiz duruyor mu, yıkıldı mı onu bile bilmiyoruz. Çocuklarımız için üzerimizdeki kıyafetlerle çıkıp geldik." dedi.

"Arkadaşları arasında çekingen davranıyorlar"

Çocukların psikolojik durumlarının yanıklardan olumsuz etkilendiğini söyleyen Megenzi, "Çocuklarım çok şükür sağlıklı, çıkıp oynuyorlar ama yüzlerindeki ve ellerindeki yanıklar onları üzüyor. Bu yüzden arkadaşları arasında çekingen davranıyorlar. Onların bu durumu aşması için çalışıyoruz." diye konuştu.

Hayırseverlere yardımlarından dolayı teşekkür eden anne Megenzi, şunları dile getirdi:

"Biz çok şükür halimizden memnunuz. Bize yardım yapılıyor. Biz ekmek, yemek istemiyoruz sadece çocuklarımızın diğer çocuklar gibi normal birer hayat sürmesini istiyoruz. Bu çocukların ileride okula gitmeleri gerekecek, bu haldeyken şimdi gidemiyorlar. Şimdiye kadar yanımızda olduğu için Türk hükümetine çok teşekkür ediyoruz. Çocuklarımın tedavisi konusunda yardımcı oldu. Eğer ellerini kullanabilmesi için yapılacak başka bir şey varsa bunun da sağlanmasını istiyoruz."

"İki çocuğumun yanık yüzlerini görünce dünyam yıkıldı"

Savaştan önce ülkesinde kasaplık yapan baba Megenzi ise bombaların atıldığı gün işte olduğunu belirterek, yaşadıklarını şöyle anlattı:

"Çalışırken telefon geldi. 'Çocukların hastanede, evine bomba düştü' dediler. İlk başta inanamadım, şoka girdim. Sonra 'iyiler mi' diye sordum. Bana iyi olduklarını söylediler ama hastaneye gidip çocuklarımı öyle görünce inanamadım. Çocuklarımdan birini kaybetmek üzereydik, diğer iki çocuğumun yanık yüzlerini görünce dünyam yıkıldı. Ondan sonra hayat bizim için zorlaştı. Hastanenin durumu çok kötüydü. Doktorlar derhal götürmemizi istiyorlardı çünkü ameliyat bitiyor, bu kez yaralarda enfeksiyon başlıyordu, çünkü hijyen yok. O yüzden sürekli 'götür çocuklarını' dediler. Hastanedeki süreç 6 ay sürdü. Türkiye'ye gelmeye karar verdikten sonra karayoluyla Beyrut'a oradan uçakla Adana'ya geldik. Adana'dan Konya sonrasında da Ankara'ya ulaştık. Ancak burada dil bilmediğim için iş bulamadım. Türk hükümetinden sadece çocuklarımın tedavisinin yapılmasını istiyorum. Rızkımızı bir şekilde buluyoruz ama çocuklarımızın bu hali bizi çok üzüyor."

"Ellerim olmadığı için her şey daha zor"

Kays da ülkesinde 7. sınıfa gittiğini ancak burada okula devam edemediği için üzgün olduğunu söyledi. 12 yaşındaki Kays, duygularını "Tek istediğim biraz daha iyi olabilmek. Ellerim olursa daha iyi olacak, çünkü ellerim olmadığı için her şey daha zor. Dışarıda oyun oynarken arkadaşlarım bana garip bakıyorlar. Bu yüzden sadece Suriyeli arkadaşlarım var. Eski günlerimi çok özlüyorum. Hayalim tekrar Suriye'deki mahalleme dönmek." sözleriyle dile getirdi.

6 yaşındaki Limar da bombaların, yüzünün yanı sıra saçında bıraktığı tahribatı hayırseverlerin kendisine aldığı peruğu takarak unutmaya çalışıyor. Peruğunu saç tokalarıyla süsleyen Limar, bahçede besledikleri kaplumbağalarla arkadaşlık yapıyor.

Megenzi ailesiyle ilgilenen hayırsever Saadettin Karagöz de 6 ay önce gelen aileye her konuda yardımcı olduklarını belirterek, mahallede topladıkları yardımlarla bin 250 Suriyeliye her ay düzenli olarak çocuk bezi, gıda, giyim dağıtımı yaptıklarını kaydetti.

YANIKSuriye'deki iç savaşSuriyeli kardeşlertedavi

Muhabir Yıldız Nevin Gündoğmuş

Redaktör A. Eda Ünlü Özen

Yayınlayan Emine Dalfidan