Şefkat Yuvası Darülaceze

GÖRÜNTÜ DÖKÜMÜ: - Darülaceze binasından genel ve detay görüntüler- Darülaceze sakinlerinden görüntüler- Nazmiye Özkul ile röportaj- Sabahattin Vızgelir ile röportaj- İrfan Usta ile röportaj- Zekiye Yılmaz ile röportaj Darülaceze'ye ziyaretçi akını- Bağışçıların desteğiyle 120 yıldır kimsesizlerin yuvası olan Darülaceze, bir yılda 41 bin 600 ziyaretçi ağırladı- Öğrenciler, vakıf ve dernekler, şirket çalışanları ile vatandaşlar, gruplar halinde ve tek tek yaptıkları ziyaretlerle, kurumda kalan yaşlı ve çocukları yalnız bırakmadı- Kurum sakinlerden İrfan Usta: - "Yakınlarım fırsat buldukça ziyaretime geliyor. Ama yakınlarımızdan çok yabancılar mutlu ediyor bizi. Fazla bir şeye ihtiyacımız yok. İlgi ve sevgiden başka bir şey istemiyoruz"- Mahalle sakinlerinden Zekiye Yılmaz: - "30 yıldır aralıklarla buraya ziyarete geliyorum. İhtiyaçlarına yardımcı olmaya çalışıyorum. Sağlıkları elverdiği zaman evime alıyorum. Akşam geri getiriyoruz. Ben onları bir anne gibi görüyorum. Onlar da beni kızları gibi görüyorlar" HANİFE SEVİNÇ - Yaşlı ve kimsesizlere hizmet vermek amacıyla 120 yıl önce kurulan Darülaceze, bu yıl, orta okul, lise ve üniversite öğrencileri, vakıf ve dernekler, şirket çalışanları ve vatandaşların ziyaretleriyle adeta şenlendi.AA muhabirinin edindiği bilgiye göre, 1895'te II. Abdülhamid tarafından kurulan Darülaceze bugüne kadar 30 bini çocuk olmak üzere toplam 72 bin kişiye şefkat yuvası oldu. Halen 510 kişinin kaldığı kuruma bağış yaparak ihtiyaçların karşılanmasını sağlayan hayırseverler, yaptıkları ziyaretlerde de burada kalanları yalnız bırakmadı.Kurum her yıl olduğu gibi bu yıl da çok sayıda ziyaretçiyi ağırladı. Sadece kurum sakinlerinin yakınları değil, Darülaceze'nin bulunduğu Halil Rıfat Paşa Mahallesi'nde yaşayanlar da yaşlılara rutin ziyaretlerde bulunarak, adeta komşuluk görevlerini yerine getiriyor.Kurumu, bu yıl 5 bin 301 kişiden oluşan 235 grup ziyaret etti. Aralarında kurumda kalanların yakınlarının da bulunduğu 36 bin 320 kişi de bireysel ziyarette bulunarak, sakinleri yalnız bırakmadı. Darülaceze, en çok orta okul, lise ve üniversite öğrencileri, vakıf ve dernekler ile şirket çalışanlarını ağırladı.Sakinlerle vakit geçirmek isteyenlerin randevu alarak gidebildiği kurum, gruplar için pazar, pazartesi ve salı günleri, vatandaşlar için de 7 gün ziyarete açık. Kuruma şirketler, sosyal sorumluluk projeleri kapsamında, okullar da topluma hizmet projesi kapsamında ziyarette bulunabiliyor.- Bağışçıydı, sakini olduÇocukken, Trabzon'a gelen Atatürk'ün ayağına çiçek attığını söyleyen 89 yaşındaki Nazmiye Özkul, ailesine ait eski fotoğraflarını ve ziyaretçileriyle çektirdiği fotoğrafları yatağının yanındaki cam kenarına yerleştirerek, ziyaretine gelenlere anılarını anlatıyor.Özkul, yakınlarının vazife olarak ziyaretine geldiğini, tanıdıklarının ve ahbaplarının ise kendisini yalnız bırakmadığını belirtti..Rahatsız olduğu için bu dönemde dışarıya çıkamadığını, ancak mahalle sakinlerinin yanlarına gelerek kendileriyle sohbet ettiğini ifade eden Özkul, "Kurumda 3 yıldır kalıyorum. Hayatta her tadı tattım. Türkiye'yi gezdim, yurtdışına gittim. Arzularımı yaptım. Hacca da gittim. Eşimin işinden dolayı 38 yıl ülkeyi gezdik. Eşim 1972'de emekli olunca buraya geldim. Kuruma bağış yapmaya başladım. Dışarıdan da kuruma bağış topladım. Sonra kendime ait ne varsa buraya verdim. Evimi, paramı her şeyimi verdim. Benim gideceğim yer emekli sandığına aitti. Burası düşkün yeri ve çok güzel bakılıyor insanlar. Fakirhane, diye geldim. Halimden çok memnunum. Burada kalmak da istiyorum" diye konuştu.- "Sevgi ve ilgiden başka bir şey istemiyoruz"Sabahattin Vızgelir de 18 yıldır Darülaceze'de kaldığını belirterek, akrabasının olmadığını ancak dışarıdan ziyaretçilerin geldiğini söyledi. Zamanını kurumun rehabilitasyon biriminde gemi, ev ve köprü maketi yaparak geçiren 66 yaşındaki Vızgelir, "İstanbul Boğazı'ndaki birinci köprüyü yaptım. Diğerlerinin maketini de yapacağım" dedi.İrfan Usta da, 83 yaşında olduğunu ve 12 yıldır kurumda kaldığını belirterek, günlerinin yoğun geçtiğini, resim yapmayı öğrendiğini söyledi.Usta, "Yakınlarım fırsat buldukça ziyaretime geliyor. Ama yakınlarımızdan çok yabancılar mutlu ediyor bizi. Çünkü onlar tanımadıkları insanı ziyaret ediyorlar. Yakınlarımız görev olarak mecburiyetten geliyor. Yabancılar ve çocuklar çok mutlu ediyor. Gelenler, sanki biz sıkıntıdaymışız gibi üzülüyorlar. Ama burada çok rahatız, hiçbir sıkıntımız yok. Fazla bir şeye ihtiyacımız yok. İlgi ve sevgiden başka bir şey istemiyoruz. Burada her şey var. İhtiyaçlarımız karşılanıyor. Mutluyuz" diye konuştu. - "Sağlıkları elverdiğinde evimde de ağırlıyorum"Kuruma arkadaşı Elif Türe ile ziyarete gelen Halil Rıfat Paşa Mahallesi'nin 30 yıllık sakinlerinden Zekiye Yılmaz ise, şunları anlattı: "30 yıldır aralıklarla buraya ziyarete geliyorum. Çok sevdiğim teyzeler vardı. Vefat ettiler. Onları ziyarete gelirken yenileriyle tanıştım. Hayriye teyzeyi, hacı anneyi sık sık ziyaret ediyorum. Onlar koca bir çınar. Onlardan ne öğrenebiliriz, diye bakıyorum. İhtiyaçlarına yardımcı olmaya çalışıyorum. Salı günleri burada pazar kuruluyor. Arayıp dışarıdan bir istekleri var mı, diye sorar, isterlerse onlara alırım. Onları sağlıkları elverdiği zaman evime alıyorum. Akşam geri getiriyoruz. Ben onları bir anne gibi görüyorum. Onlar da beni kızları gibi görüyorlar. Gelemediğim zamanlarda telefonla arayarak hatırlarını soruyorum. Seslerini özlüyorum."