Japon sanatçılar, "Boğaziçi Çocukları" kitabında Türkiye'nin değerlerini yansıttı

Ressam Kobayaşi Yutaka ile yazar Suezawa Yasuşi, ortak yayımladıkları "Boğaziçi Çocukları" resimli kitabında İstanbul'un tarihi değer ve güzelliklerini yansıtmaya çalıştıklarını belirtti.

Japon sanatçılar, ortak kaleme aldıkları "Boğaziçi Çocukları" kitabında, 100 yıl öncesinin İstanbul'unda buluşturdukları Türk ve Japon iki çocuğun kültürel farklılıklarını ele aldı.

Yazar Suezawa, AA muhabirine yaptığı açıklamada, "insanla insanın buluşması" olarak nitelendirdiği yaklaşık 10 yılda tamamlanabilen eserde, Türk Halil ile Japon Tatsuki'nin kültürel farklılıkların üstesinden gelebilme hikayesini anlattıklarını söyledi.

Eserin fikrinin, İstanbul'da aldığı ebru eğitiminde ortaya çıktığını anlatan Suezawa, eserin içeriğine ilişkin "Halil, ilk başlarda kendi kültürünü değerli göremeyen bir karakter. Tanıştıktan sonra Japon arkadaşının gözünden Türk kültürüne baktığında, aslında ne kadar değerli ne kadar güzel bir kültür olduğunu, onun sayesinde farkına varıyor." dedi.

"Bir Japon'un gözünden İstanbul'un tarihi ve güzelliklerini görerek anlatmaya çalıştık" diyen Suezawa, eserde, dünyaca ünlü fotoğrafçı Ara Güler'in fotoğrafları ile ünlü şair Orhan Veli'nin İstanbul tasvirlerinden etkilendiklerini belirtti.

Boğaziçi Çocukları bir devam eseri

Ressam ve çizer Kobayaşi de hayatı boyunca ilgi duyduğu Türkiye'ye ilişkin yaklaşık 50 yıldır eserler bastığını söyleyerek "Boğaziçi Çocukları"nın da bir devam eseri olduğunu kaydetti.

10 yılda ortaya çıkan eserin "Türkiye'ye ilgisinin bir vesilesi" olduğunu belirten Kobayaşi, esin kaynağının, "Türkiye'nin değişip gelişmesi" olduğunu dile getirdi.

"(1868-1912'deki Japon İmparatoru) Meiji dönemindeki Türkiye'yi, yani 100 yıl önceki Türkiye'yi hayal ederek eseri ortaya çıkarmak istedik" diye konuşan Kobayaşi, önemini koruyan tarihi değerlere dikkati çekti.

Türkiye'nin asırlık binalarının "halen değerini koruduğunu" belirten Kobayaşi, buna karşı duyduğu ilgiyi ve zamanın geçmesiyle değerlerin kaybolmasının, zayıflamasının olumsuz hissiyatını da Halil karakterine yansıtmaya çalıştığını söyledi.

Kobayaşi, sözlerine şöyle devam etti:

"Halil de bundan rahatsız ve arkadaşıyla tanıştıktan sonra bu rahatsızlıktan kurtuluyor. İki çocuğun ilişkisi, onun gözünde canlandırdığı olumsuzlukların üstüne çıkabilmeye çalışan bir hikaye. İki çocuğun 100 yıl önce yaşarken onlar için manzaranın bir önemi yok çünkü günlük hayatları o. Ellerinde sahip oldukları eşyalar da onların günlük hayatının normal parçaları. O zaman değerini bilmenin imkanı yok.

Vakit geçtikçe, çocuklar büyüdükçe, sahip oldukları değerlerini daha çok bilmeye başlıyor. Yani aslında bizle, o bakımdan aynılar. Biz şimdi o dönemi nasıl 'değerli' olarak görüyorsak, günümüzde yaşadığımızda da etrafımızdakilerin değerini o kadar bilemiyorsak onlar da aynı şekilde."