İzmir Torunlarını Götürdüğü Okulda Sıraları Koklayan Nafia Aygün, 64 Yaşında Okumayı Öğrendi

İzmir'in Bornova ilçesinde yaşayan ve yıllardır görme engelli eşine yardım ettiği için evden uzun süre ayrılamayan 64 yaşındaki Nafia Aygün, Bornova Halk Eğitim Merkezi'nden gönderilen öğretmen ile 2 ayda hayali olan okuma-yazmayı öğrendi. Torunlarını okula götürdüğünde sıraları koklayacak kadar okuma aşkı olan Nafia Aygün, artık görme engelli eşiyle daha rahat gezebilecek.

İzmir'in Bornova ilçesinde yaşayan 4 çocuk sahibi Nafia Aygün, yaklaşık 20 yıl önce 'tavuk karası' olarak bilinen gece körlüğü hastalığı nedeni ile tamamen görme engelli olan 66 yaşındaki eşi Kurban Aygün'ün her an yanında durarak adeta onun gözleri oldu. Küçükken okula gidemediği için okuma-yazma bilmeyen Nafia Aygün, Bornova Halk Eğitim Merkezi'nde okuma- yazma derslerinin verildiğini duyunca başvurdu. Görme engelli eşine bakmak zorunda olduğunu da ileten Aygün, evde eğitim almayı talep etti. Talebinin kabul edilmesiyle evde öğretmeni Nuray Toga'dan 2 aydır eğitim alan Nafia Aygün, basit seviyede okuyup yazmayı öğrenerek yıllardır kurduğu hayalini gerçekleştirdi. Dolmuş ve otobüs yazılarını, hastanedeki numara ve yazıları okuyamadığı için zorlandığını belirten Aygün, okuma öğrendikten sonra artık eşiyle kolayca yolculuk yapabildiğini söyledi. Kızı Bilge Bayram (40) ve 2'nci sınıfa giden torunu Mert'in (8) de kendisine yardımcı olması ile evde keyifli vakit geçiren Aygün, çalışma azminin bitmediğini ve kendini daha çok geliştirebilmek istediğini aktararak, Hayalim okuma ve yazmamı daha çok geliştirdikten sonra eşime gazete ve kitap okuyabilmek, dışarı çıkmadan da iyi vakit geçirebilmesini sağlamak dedi.

'TORUNLARI OKULA GÖTÜRDÜĞÜMDE SIRALARI KOKLUYORDUM'

12 çocuklu bir ailede büyüdüğünü ve okula gidemediğini belirten Nafia Aygün, okuma hayalini yıllardır kurduğunu ve torunlarını okula götürdüğünde sıraları kokladığını belirterek, şöyle dedi

Kendimi bildim bileli okumayı çok istiyordum. Torunları okula götürdüğümde sıraları kokluyordum. 'Acaba bir gün gelecekde ben de bu sıralara oturabilecek miyim' diye düşünüyordum. Hayalimi gerçekleştirdim ve öğrendim. Allah herkese nasip etsin. Çok mutluyum, çok sevinçliyim. Allah'a çok şükür. Hedefim daha fazla öğrenmek. Eşim görme engelli, ona gazete, kitap okumak istiyorum. Onu dışarı çıkarıp gezdiriyorum ama araba bilmiyorum, dolmuş bilmiyorum, okuyamadığım için çok zorlanıyordum. Şimdi artık kolayca dışarı çıkıp bir yerlere gidebiliyorum. Derslere devam etmek istiyorum. İnşallah bir kitap alıp, şu koltukta oturup okumak istiyorum, çok hevesim var.

Nafia Aygün'ün yaşı nedeniyle öğrenmesinin zor olduğunu, fakat çok cesaretli olduğunu vurgulayan Öğretmen Nuran Togu, Zorlanmasına rağmen çok azimliydi. Uğraştı ve öğrendi, azmi de devam ediyor. Ders sırasında da eşinin ihtiyaçları olduğunda ara veriyorduk. Sadece okuma-yazma değil, onun dışında sorumlulukları olmasına rağmen çok gayretliydi. Benim için de güzel bir deneyimdi onun bu başarısını görmek dedi.

Aygün'ün 8 yaşındaki torunu Mert Bayram, Anneanneme boş zamanlarımda yardım ediyorum. İlerde anneannemin bana derslerimde yardımcı olmasını isterim dedi. Eşi Kurban Aygün (66) ise, Eşimin okuma-yazma öğrenmesinden çok memnunum. Ben onsuz bir yere çıkamıyorum. Çarşıya gittiğimizde çok zorlanıyorduk, herkese soruyorduk. Bir dolmuşa bineceğimiz zaman sormak zorunda kalıyorduk. Ben göremediğim için ve hanım da okuyamadığı için bayağı bir zorluk çekiyorduk. Hiç olmazsa şimdi bir yere gittiğimizde okuyor, söylüyor, daha kolay hallediyoruz işlerimizi. Eşim bana evde gazeteden haberleri okusa, bir roman okusa çok iyi olur benim için de diye konuştu. Kızı Bilge Bayram (40) ise, Annem hep bize ve babama destek oldu, yardımcı oldu. Kendi istekleri ve arzuları hep arka plandaydı. Fakat kendi hayallerinin farkına varması ve bununla ilgili bir şeyler yaptığını görmek çok güzel bir duygu. Annemle gurur duyuyorum. Onun yaşına rağmen hevesli olması ve okuma isteğini kaybetmemesiyle herkese örnek olmasını istiyorum. Öğrenme süreci kolay değildi, elini taşın altına koydu. En önemli olan şey istemesiydi. Zorlandığı anlar oldu, bazen üzüldü ama onu hep destekledik. Ama okumaya başladığında, ilerlemeyi gördüğünde mutlu oldu dedi.