Hayatını adadığı engelli eşi için asansör yaptı

Hayatını adadığı engelli eşi için asansör yaptı

BOLU'da, hayatını felçli eşi Fikriye Özcan'a (57) adayan kaynak ustası İsmail Özcan (57), eşinin rahatça eve girip çıkabilmesi için 25 bin TL'ye asansör yaptı.

Seben ilçesinde emekli kaynak ustası İsmail Özcan'ın eşi Fikriye Özcan 13 yıl önce 'Cushing' hastalığına (Vücutta aşırı miktarda kortizol hormonu üretimi sonucunda ortaya çıkan bir durum) yakalandı. Çeşitli ameliyatlar geçiren Fikriye Özcan, 8 yıl önce felç kaldı. İsmail Özcan, hayatını Fikriye Özcan'a adadı, demir ticareti ve kaynak ustalığı yaptığı dükkanını kapattı. Büyükbaş hayvanlarını da satan İsmail Özcan, elde ettiği birikimle eşinin ihtiyaçlarını görmeye başladı. İsmail Özcan, son 8 yılını eşiyle ilgilenip, onun ihtiyaçlarını görerek geçirdi.

Hastalığın ilk dönemlerinde konuşma ve yürüme yetisini tamamen kaybeden Fikriye Özcan, zamanla iyileşmeye başladı. İsmail Özcan, kısa mesafeli adımlar atabilen ve kendini ifade edecek kadar konuşma yetisini geri kazanan eşi Fikriye Özcan'ın oturdukları ikinci kattaki evine girip çıkmakta zorlanması üzerine asansör yapmaya karar verdi. Ardından bu hayalini gerçekleştirdiği asansörü yaptı. İsmail Özcan'ın 25 bin TL maliyetle 1,5 aylık emeği sonucu yaptığı asansör sayesinde Fikriye Özcan, eşinin yardımıyla evine rahat girip çıkmaya başladı.

Asansörün eşi için kolaylık sağladığını ifade eden İsmail Özcan, "Eşim yaklaşık 8 senedir felç. Durumu iyileşmeye başlayınca, zor indirmeye başladık. O da sıkıntı oluyordu. Ben de ne yapayım diye düşündüm. Ondan sonra kafamda bir proje çizdim. Hesap kitap yaptım, malzeme aldım ve başladım. Sonunda yaptım ve çalışır vaziyette. Eşim için kolaylık oldu. Eskiden olsa 3-4 günde yapardım ama 1,5 ayda yaptım. Komple balkon da dahil" dedi.

Hastalık sürecinde yaşadıkları zorlukları da anlatan İsmail Özcan, kendisinin de 20 yıl önce beyin kanaması geçirdiğini ve bu süreçte eşinin de kendisiyle fazlasıyla ilgilendiğini belirterek, şöyle konuştu:

Eşimin hastalık süreci çok uzun sürdü. 5 yıl fizik tedavi hastanesinde yattık. İlk başlarda hiç konuşamıyordu. İşaret diliyle anlaşıyorduk. İlk 2-3 sene çok sıkıntılıydı. Yanımızda kimse de yoktu. Ben işimi gücümü bıraktım. Beraber baktığımız büyükbaş hayvanlarımı sattım. Şimdiki durumumuz Allah'a bin şükür. Bundan 20 yıl önce ben de bir beyin kanaması geçirdim. Beni öldü diye hastaneye bile almamışlar. Ömrümde 2 gün yaşamadım. Kayıt yok. Yaşayacak zamanımız, yiyecek ekmeğimiz varmış."

Konuşma güçlüğü çeken Fikriye Özcan da, asansör ve balkon sayesinde rahat ettiğini söyleyerek, eşine teşekkür etti.