Buradayız, Bizi Fark Edin

Hürriyet Hakkımızdır yolculuğuna çıktığımızdan bu yana ilk kez bugün yolda değiliz.

Biz evlerimizde dinleniyoruz, özlediğimiz kafelere gidiyoruz ama yine de tren durmuyor, vagonlarımız yolda! Bizi Anadolu’dan getirdiler, şimdi de Trakya’da gezdirebilmek için İstanbul Boğazı’nı geçmekteler. O yüzden bugünkü haberler www.hürriyettreni.org sitesindeki bloglardan yine…

Hürrİyet Gazetesi ile Çocuk İhmal ve İstismarını Önleme Platformu’nun birlikte hazırladığı ve yolculuğumuz boyunca her şehirde kurduğumuz sergiden söz etmiştim daha önce. Çocukların karıştığı ya da mağdur olduğu çeşitli olaylarla ilgili gazete haberlerinden yola çıkarak, onların ihmal ve istismarını önleyecek önerileri sıralayan sergi, ailelere, devlete ve topluma, bir çocuğun ağzından şöyle diyor: “Biraz da siz uslu durun ve ödevinizi yapın!”

Çocuk Platformu, trende ayrıca broşürler dağıtıyor, ilgili olanlara bilgiler veriyor ve her gün çocuklarla bir atölye gerçekleştiriyor. Çocukların birbirini ve toplumla devletin de onları fark etmesini sağlamak amacıyla yapılan bu çalışmanın adı: “Buradayız, bizi fark edin.” 9-15 yaş arası çocuklardan, birbirlerinin yüzlerini dikkatlice incelemeleri ve resmini yapmaları isteniyor.

Daha sonra da altına dünyaya dair beklentilerini yazmaları…

Küçükler de insandır

Platform çocuğun katılım hakkını gözeten bu çalışmayla, geçtiğimiz 40’a yakın istasyonda, son derece etkileyici ve düşündürücü yüzlerce mesaj topladı çocuklardan. Mesajlar 20 Kasım Dünya Çocuk Hakları gününde İstanbul’da yapılacak “Ben Her Şeyi Devletten Bekliyorum!” etkinliğinde sergilenecek.

Sadece çok azını buraya alabiliyorum ve başka söze gerek yok diyorum:

? Yaşımız sizden küçük olsa da biz de insanız.

?  Bizi görmeniz için tuhaf mı olmamız gerekiyor?

?  Bizi küçümserseniz biz de sizi küçümseriz.

?  Ben sizin köleniz değil, geleceğinizim.

?  Üniversiteyi kazananlar kendi illerinde okusun ve görev yapsın.

?  Çocuk haklarını koruyalım, SBS’yi kolaylaştıralım.

?  Lütfen hasta ya da engellilere saygılı olalım.

?  Fakirlerin evi olsun.

?  Dövmeye hayır, sevmeye evet. Çocuklar ölmesin, savaş olmasın.

?  Polislik mesleğine gerek kalmamasını diliyorum.

Enis’ler karışınca

Evrim Sümer/ HÜRRİYET

Hürrİyet Gazetesi Ankara Temsilcisi Enis Berberoğlu, Diyarbakır’da bizimleydi. Çevresi geniş, ilişkileri kuvvetlidir. Gün boyunca geleni gideni boldu. Son randevusu, röportaj yapmak için gelen sekiz öğrenciydi. Salon vagonda, büyük bir heyecanla sorularını sıralamaya başladılar.

Arada Enis’in özgeçmişi de konu oldu, fakat nedense bir tuhaflık var; Eskişehir’de doğmamış, üniversitede onların bildiğinden bambaşka bir şey okumuş, kitaplar yazmamış... Sonunda Enis çözdü olayı: Çocukların elindeki, özgeçmiş, Enis Batur’a aitti! Fakat hâlâ garip bir yanı vardı olayın: Soruların tamamı Enis’in hâkim olduğu, bir gazeteciye sorulabilecek konulardaydı. Enis hiç bozmadan röportajı bitirdi. Durumun tuhaflığını da öğretmene söylemeyi ihmal etmedi. Sonunda anlaşıldı; ödevi veren öğretmen çocukları doğru Enis’e yönlendirmişti de, ikincisinin bildiği tek Enis, Enis Batur olunca durum biraz karışmıştı. Daha komik olan öğretmenin Enis’e cevabıydı: “Ama gözleriniz Enis Batur’u andırıyor!”

Taş suyuna çorba

Hayrettin Arslanoğlu

AKBANK ÇOCUK TİYATROSU

Tiyatro’nun patronu, Pişekâr. Taş suyuna çorba yapmak üzere. Oyunumuzu izleyen kocaman gözler daha da açılmış; taş suyuna çorba mı, o da ne? Meddah, fakir köyün fakir halkına sesleniyor. “Evlerinizdeki size bile yetmeyecek yiyecekleri bir araya getirin, getirin ki çorbanız ziyafete dönüşsün.” Köylüler ellerindeki yiyecekleri ortadaki kazana taşıyor. Kabak, biber, karnıbahar, sarımsak, domates... Ön sıralarda simit yemeye çalışan çocuk, hızla yerinden kalkıp, sahneye yöneliyor. Meddahın ve fakir köy halkının şaşkın bakışları arasında, simidinin kalanını kazanın içine bırakıveriyor. Dönüp oturuyor. Biliyor ki herkesin karnı doyacak; oyun devam edecek. Bu oyunda o da var, üstelik çorbada da tuzu...

BUGÜN SİRKECİ, YARIN KIRKLARELİ’NDEYİZ