Bir Kadının Dramı

"ÜÇ KEZ GİTTİĞİM KAYMAKAMLIKTA SEKRETERİ AŞIP DERDİMİ ANLATAMADIM"

ANKARA'nın Beypazarı ilçesine bağlı Yıldız Köyü'nde omurilik felçli ve yatağa bağımlı Murat Çevik yaşam, eşi ve çocukları da açlıkla mücadele veriyor. Çevik ailesinin yaşamı trafik kazasıyla kararırken, felçli baba, eşi ve iki çocuğu ile birlikte devletin 300 liralık yardımıyla tek odalı barakada yaşama tutunmaya çalışıyor.

Murat Çevik, 2005 yılında Beypazarı'na bağlı Davutoğlan beldesi yakınında kullandığı otomobili ile trafik kazası geçirirken, araçta bulunan eşi Nurise (38), oğlu Civan (15), kızı Didem (14) kazadan yaralı olarak kurtuldu. Kazada ağır yaralanan Murat Çevik ise omurilik felçlisi olarak yatağa bağımlı kalıp, şimdi yaşam mücadelesi veriyor. Kazadan sonra Sosyal Sigortalar Kurumu Eğitim ve Araştırma Hastahanesi'nde 6 ay yoğun bakımda kalan Murat Çevik, daha sonra Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastahanesi'ne kaldırılarak bir yıl süreyle sürekli yatarak tedavi gördü. Çevik, şimdi Ankara'nın Beypazarı ilçesine 45 kilometre mesafedeki Yıldız Köyü'nde bir oda ve ara olan baraka gibi evde devletin bağladığı 300 liralık yardımla eşi ve iki çocuğu ile 6 yıldır yaşam mücadelesi veriyor.

ÇOCUĞUMU PARASIZLIK YÜZÜNDEN OKULA GÖNDEREMİYORUM

Bundan 6 yıl önce geçirdikleri kaza sonucu Hayatlarının karardığını belirten Murat Çevik'in eşi Nurise Çevik, " 6 yıl önce eşimin kullandığı araç, Çayırhan beldesi Davutoğlu bölgesinde hızla takla atarak şarampole yuvarlandı. Bu kazada ailece yaralı olarak kurtulduk. Ancak eşim Murat belinden aldığı yaralamalı kaza sonrası omurilik felci oldu. O zamanlar 9 yaşındaki oğlum başından aldığı yara ile aylarca hastanelerde tedavi gördü. Ben ve kızım da değişik yerlerimizden yaralandık. Bizler kaza hasarlarını atlatırken, eşim Murat yatağa bağımlı kaldı. Eşim sağlıklı iken şöför olarak çalışıyor ve eve ekmek getiriyordu. Kızım Didem 14 yaşında ilköğretim 7'nci sınıfına komşularımın yardımı sonucu taşımalı olarak eğitimine devam ediyor. 15 yaşındaki oğlum Civan'ı parasızlık nedeniyle okuluna gönderemiyoruz" dedi.

DAĞ BAŞINDA BİZİ NE DUYAN, NE GÖREN VAR

Beypazarı'na bağlı 45 kilometre mesafedeki Yıldız Köyü'nde barakayı andıran evde yaşam mücadelesi vermeye çalıştıklarını belirten Nurise Çevik, "Yaşadığımız yer, dağ başında 7- 8 haneli bir orman köyü. Bizi ne duyan var, ne de gören. Evimize tek gelir, eşime devlet taafından bağlanan 300 liralık malüllük maaşı. Eşim yeşil kartlı, ancak sağlık giderleri aylık 400 lira. Bazı günler yemek için ekmek bile bulamıyoruz. Ben iş bulup çalışayım diyorum. Geride her an bakıma ihtiyacı olan bir eş ve iki çocuk var. Ne yapacağımı ben de şaşırdım" dedi.

ÜÇ KEZ GİTTİĞİM KAYMAKAMLIKTA SEKRETERİ AŞIP DERDİMİ ANLATAMADIM

Hastahanelerde iki yıl tedavi gördükten sonra şimdi kira almayan hayırsever bir vatandaşın baraka evinde yatağa bağımlı olarak yaşayan Murat Çevik'in yatmaktan belinde ve kalçalarında yaralar oluştu. Eşinin 6 yıldır yatağa bağımlı hayat mücadelesi verdiğini belirten Nurise Çevik, "Komşularım, sağolsunlar ellerinden gelen yardımı yapıyorlar. Eşime bir köyden hasta karyolası getirdiler. Nallıhan Belediyesi hasta yatağı getirdi. Muhtar bir ton kömür yardımı yaptırdı. Çok bunaldım, derdimizi ve sıkıntılarımızı anlatmak için 45 kilometre uzaklıktaki Beypazarı Kaymakamına üç kez gittim, ama kapıdaki sekreteri aşıp da kaymakam beye derdimi anlatamadım" dedi.

EŞİME AKÜLÜ ARAÇ TEMİN EDİLİRSE DIŞARI ÇIKIP MORAL BULUR

Oğlunu parasızlık nedeniyle okula gönderemenin çaresizliğini yaşadığını belirten Nurise Çevik, "Evde eşyamız yok denecek kadar az. Eşime bir hayır sahibi akülü bir araç temin ederse, en azından yatağa bağımlı olmaktan kurtulur. Dışarı çıkarsa biraz moral bulur. Ben de konu komşunun işlerine gider, az da olsa evime para getiririm. Eşimi, çocuklarımı çok seviyorum. Evlenirken 'iyi günde, kötü günde birbirimizin yanında olacağız' diye söz verdik. Bu sözümü bozmak istemiyorum. Eşim için doktorlar önce yaralarından kurtulması ve sürekli fizik tedavisi görürse az da olsa düzelir diyorlar. Ama neyle ve nasıl olacak bu tedavi. Tek başıma ortada kaldım" dedi.